Τα ''Γουρούνια στο διάστημα'' είναι μια ελληνόφωνη μπάντα καθαρού και ωμού ροκ κοντά στις εποχές των 90ς. Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε το 2015 με τίτλο ‘Καινούριοι καιροί’ και είναι μια πολύ προσεγμένη παραγωγή με διαύγεια στον ήχο.
Από τον Ρένο Γεωργίου
Λίγες μέρες πριν άφησαν για λίγο το διαστημικό κόσμο και κατέβηκαν στη Γη. Συναντηθήκαμε σε ένα μικρό μαγαζί στο κέντρο της Θεσσαλονίκης όπου με τα τέσσερα απ’ τα πέντε μέλη της μπάντας, τον frontman Κώστα Βούρο, τον Θοδωρή Σαββαϊδη στο μπάσο και τους Χρήστο και Νίκο Γεωργακάκη στις κιθάρες κάναμε μια ευχάριστη συζήτηση. Το πέμπτο μέλος της μπάντας είναι ο Σίμος Τριανταφύλλου στα τύμπανα. Σας παραθέτω μια περίληψη από τη μεγάλη συζήτησή μας.
Ας αρχίσουμε με τα βασικά. Για αρχή μια ερώτηση που νομίζω θα απασχολεί αρκετούς. Πως προέκυψε το όνομα;
Κώστας: Προέρχεται από ένα ποίημα του Charles Bukowski το ''Γουρούνια στον ουρανό'' και το μετατρέψαμε σε ''Γουρούνια στο διάστημα''.
Νίκος: Είναι κάπως συμβολικό, ότι το γουρούνι δε μπορεί να δει ουρανό επειδή δε μπορεί να σηκώσει το κεφάλι του. Άρα ένα γουρούνι στον ουρανό είναι εικόνα ουτοπική και σημαίνει ότι είναι χαρούμενο γιατί δεν τον έχει δει ποτέ.
Σαν μπάντα πως ξεκινήσατε; Θυμάμαι τα ‘Έντρομα έντομα’. Ποια μέλη ήταν απ την αρχή;
Κώστας: Πότε βρεθήκαμε πρώτη φορά; Το 2008;
Νίκος: Πιο πριν, το ’06, τότε σαν ''Έντρομα έντομα'', ήμασταν τα ίδια περίπου μέλη, με άλλο drummer.
Χρήστος: Βασικά πως ξεκίνησε: είχα δει μια αγγελία ενός παιδιού απ’ τη σχολή μου που έψαχνε κιθαρίστα για ένα group. Πήγα, μιλήσαμε και στην πρώτη μας πρόβα γνωρίστηκα με τον Κώστα τον τραγουδιστή. Στη συνέχεια βάλαμε μαζί μια αγγελία γιατί μας έλειπε μπασίστας.
Θοδωρής: Από την αγγελία αυτή γνώρισα εγώ τα παιδιά. Με τον Χρήστο ήμασταν και στην ίδια σχολή αλλά δε το ήξερα!
Χρήστος: Αργότερα, ήρθε ο Νίκος, και γίναμε πεντάδα, τα Έντρομα Έντομα, μέχρι το 2010. Τα Γουρούνια έγιναν το 2011.
Ένα χρόνο παύση δηλαδή.
Χρήστος: Ναι, μπορεί και ενάμιση.
Θοδωρής: Μετά, τα Γουρούνια ξεκίνησαν με άλλο μπασίστα, ένα φίλο, το Γιώργο Μελιόπουλο και άλλο drummer, το Γιώργο Καραματσούκη.
Χρήστος: Όπου και γράψαμε τον ''Ορατό εχθρό'' και το ''Καινούριοι καιροί''.
Νίκος: Δε προλάβαμε να κάνουμε live όμως. Λίγο αργότερα μας βρήκε ο Σίμος, που είχε ακούσει το ''Όπως πάντα'' τυχαία στο YouTube. Μας έστειλε αμέσως μήνυμα για να έρθει σαν drummer στο group. Τότε και εμείς ψάχναμε drummer…
Τυχαία!
Νίκος: Ναι τυχαία, βγήκαμε γνωριστήκαμε και μέσα σε ένα-δύο μήνες κάναμε live!
Η πρώτη σας δισκογραφική δουλειά ήταν ανεξάρτητη. Τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε, θα παροτρύνατε κάποιο άλλο συγκρότημα να το κάνει;
Νίκος: Κατ αρχήν… Δεν ήταν καθόλου εύκολο! Η κυριότερη δυσκολία ήταν οικονομική. Συναντήσαμε δυσκολίες γιατί δεν είχαμε τα κομμάτια έτοιμα απ’ την αρχή. Τα είχαμε σε μια μορφή που δεν ήταν τελική, περάσαμε από τρία studios στη Θεσσαλονίκη, πέρασαν από πολλά χέρια για να φτάσουν στη μορφή που έφτασαν στο δίσκο. Προσωπικά, δεν είναι ότι δε θα παροτρύνω αλλά για να μην περάσουν αυτές τις δυσκολίες, πιστεύω ένα συγκρότημα πρέπει να έχει τραγούδια σε μια τελική τους μορφή και μετά τα προωθήσει. Να μη βιαστεί να βγάλει δίσκο δηλαδή. Εμείς, ο λόγος που καθυστερήσαμε αρκετά να βγάλουμε δίσκο δεν ήταν μόνο οικονομικός, θέλαμε όλα τα τραγούδια να είναι σε ένα ίδιο επίπεδο, δε θέλαμε να βγει ο δίσκος να έχει δυο καλά κομμάτια και τα υπόλοιπα να είναι απλά συνοδευτικά.
Χρήστος: Μα και αυτό είναι το νόημα του δίσκου, όλα τα τραγούδια να ‘χουν κάτι να πουν.
Κώστας: Πάντως όλη αυτή η διαδικασία της ηχογράφησης, άσχετα αν ήταν χρονοβόρα και δύσκολη οικονομικά είναι πολύ δημιουργική, σε ωριμάζει και δένει περισσότερο ένα συγκρότημα.
Νίκος: Ναι, αν κάποιο συγκρότημα έχει γράψει κομμάτια πιστεύω ότι πρέπει να τα βγάλει σε δίσκο γιατί θα μάθει πολλά, από προσωπική εμπειρία μιλάω.
Χρήστος: Είναι και έργο τέχνης ο δίσκος, το ότι ανοίγεις το cd, βλέπεις το artwork, διαβάζεις τους στίχους…
Θοδωρής: Απλά σήμερα, τα περισσότερα συγκροτήματα ανεβάζουν στο διαδίκτυο τη μουσική τους δωρεάν -και καλά κάνουν- έτσι, η φυσική παρουσία του δίσκου δεν έχει τόσο νόημα στο ότι «Έχω το Cd αυτής της μπάντας» όσο στο θέμα στήριξης, συλλογής και το ρομαντικό πράμα που είπανε τα παιδιά.
Γι’ αυτό βγήκε και στη μόδα πάλι το βινύλιο.
Αυτό ακριβώς…
Τι κριτικές πήρατε γενικά απ’ το δίσκο;
Θοδωρής: Είχαμε και καλές και κακές το οποίο είναι θετικό γιατί σημαίνει ακούστηκε ο δίσκος.
Χρήστος, Κώστας: Το ''Όπως πάντα'' έκανε μεγάλη θραύση!
Κώστας: Ακούσαμε αρκετές καλές κριτικές και από μεγάλα συγκροτήματα π.χ. ο Θοδωρής Βλαχάκης από Magic De Spell, ο Frank από τους Panx Romana, ο Γιώργος Τσίγκος, ο Ευάγγελος Βαγενάς από τους Χερουβείμ, ο Ασκληπιός Ζαμπέτας από τις Τρύπες.
Χρήστος: Ο Frank συγκεκριμένα μας βρήκε μόνος του πριν καν βγει ο δίσκος και μας είχε γράψει ολόκληρο κείμενο για το ποια κομμάτια του άρεσαν περισσότερο κτλ.
Θοδωρής: Όσο για τα αρνητικά σχόλια προσωπικά τα λαμβάνω υπόψη γιατί σημαίνει ότι ο άλλος άκουσε το δίσκο και σου είπε τι δεν του άρεσε.
Κώστας: Πάντως σε γενικές γραμμές σε όσες σελίδες ασχολούνται με την ελληνόφωνη σκηνή ήταν αρκετά ενθαρρυντικά τα σχόλια.
Θέλετε να μας μιλήσετε καθόλου για το ποιο θέμα έχει το ''Μουντή Άνοιξη'';
Χρήστος: Το τραγούδι το ‘χει γράψει ο Κώστας Τσιανάκας στη μνήμη του Tug. Ο Tug ήταν αρχικά μέλος στους Parkinsons και αργότερα συνέχισε σαν one man band. Είχε ένα διαδικτυακό block όπου έγραφε τα βιώματα που περνούσε με το καρκίνο. Στο τελευταίο του άρθρο είχε γράψει: «Στον καρκίνο δεν υπάρχει ήλιος. Ναι μεν υπάρχει άνοιξη, αλλά πρόκειται για μια άνοιξη τόσο μουντή όσο και η πιο γκρίζα μέρα του Εδιμβούργου». Ο Κώστας είχε επηρεαστεί με τον θάνατο του καθώς διατηρούσαν τότε διαδικτυακή επικοινωνία και έγραψε αυτό το τραγούδι μέσω του τελευταίου αυτού άρθρου του.
Έχουμε ακούσει ορισμένα νέα κομμάτια στα live σας. Ετοιμάζεστε για νέα δισκογραφική δουλειά;
Κώστας: Έχουμε γράψει πέντε νέα τραγούδια μέχρι στιγμής.
Χρήστος: Δε βιαζόμαστε καθόλου, ας βγάλουμε τα κομμάτια, να τα επεξεργαστούμε… Και σε κάθε live τα αλλάζουμε, βάζουμε νέα στοιχεία μέσα, ακόμη στην αρχή είμαστε.
Νίκος: Αυτό που θέλουμε είναι να μη μοιάζει με το προηγούμενο δίσκο, θα είναι πιο περίεργος, ίσως αρέσει σε λιγότερους!
Όταν λες περίεργος εννοείς πιο πειραματικός;
Νίκος: Ναι, αυτό.
Θοδωρής: Θέλουμε να δοκιμάσουμε κι άλλα πράγματα, αλλάζουμε σαν άνθρωποι, αλλάζει και η μουσική μας.
Κώστας: Να ξεφύγουμε και λίγο απ’ το καθιερωμένο κουπλέ-ρεφραίν-σόλο κτλ, θα δούμε φυσικά πως θα πάει και στις ηχογραφήσεις… Αλλά νομίζω πως αλλάζει γενικά κάτι στη μπάντα σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο.
Το βλέπετε να βγαίνει και πάλι σε Cd ή ηλεκτρονικά αυτή τη φορά;
Χρήστος: Εγώ θα ‘θελα να βγει και πάλι σε Cd απλά δε ξέρουμε αν το αντέχει η τσέπη μας!
Προσωπικά βλέπω σιγά σιγά από την ροκ αλλά και από όλα τα είδη, μια γενική κλίση προς την ηλεκτρονική μουσική. Πως σας φαίνεται αυτό;
Θοδωρής: Προσωπικά επειδή και τελευταία ακούω ηλεκτρονική μουσική, πιστεύω ότι είναι μια πρόκληση για μια μπάντα με την έννοια ότι μπορείς να δοκιμάσεις πολλά πράγματα ως προς τον ήχο και σε βοηθάει να βάλεις νέες ιδέες πάνω σε ροκ και πανκ-ροκ στοιχεία. Άμα υπάρχει κάποιος εκεί έξω που ενδιαφέρεται και ασχολείται με αυτό ας μας στείλει!
Ναι, γιατί θέλοντας και μη προς τα ‘κει πάει η μουσική, το θέμα είναι αν θέλετε να το ακολουθήσετε ή όχι. Το θεωρείτε πιθανόν στον επόμενο δίσκο να προστεθούν ηλεκτρονικά στοιχεία;
Κώστας: Εμένα θα μ’ άρεσε, και πνευστά ίσως.
Νίκος: Το ''Όπως ποτέ'' απ’ το πρώτο δίσκο έχει κάποια στοιχεία κιόλας…
Πως βλέπετε την ελληνόφωνη σκηνή σήμερα;
Χρήστος: Μπάντες υπάρχουν αρκετές απλά δεν είναι δραστήριες. Μου έκανε όμως εντύπωση μια μπάντα που άκουσα πρόσφατα, οι ''Προφίλ'', με τους οποίους θα παίξουμε κιόλας. Προσωπικά τη τελευταία πενταετία δεν άκουσα καλύτερο δίσκο!
Νίκος: Και πλέον μια ελληνόφωνη μπάντα να κάνει live είναι πιο δύσκολο, γιατί προτιμάται ο αγγλόφωνος στίχος. Σίγουρα θα υπάρχουν αρκετές μπάντες απλά μένουν στην αφάνεια. Μπορεί να βγάλουν ένα δίσκο και θα μαθευτεί μετά από τρία-τέσσερα χρόνια, γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα.
Νίκος: Υπάρχει και η τάση προς τη stoner τελευταία, όπως οι VIC που παντρεύουν την παραδοσιακή με τη stoner.
Κώστας: Ναι, η παράδοση όπως και να το κάνεις υπάρχει. Και υπάρχει η τάση στην Ελλάδα να πειραματίζεσαι πάνω σε παραδοσιακά ή ρεμπέτικα, όπως κάνουν οι Imam Baildi.
Είναι κάτι άλλο που θα θέλατε να προσθέσετε;
Γενικά να σε ευχαριστήσουμε και γενικότερα τη ελληνική και διαδικτυακή σκηνή που προσπαθεί να στηρίξει αφιλοκερδώς νέες μπάντες.
Νίκος: Να πω και ‘γω κάτι τελευταίο. Κάνουμε μια ‘έκκληση’, όποια μπάντα είναι ελληνόφωνη-ροκ ή συγγενικού είδους, καλό θα είναι να έρθει σε επαφή μαζί μας, να γνωριστούμε και να οργανώσουμε κανένα live ή φεστιβάλ. Να κάνουμε κάτι για να κινηθεί και πάλι η ελληνόφωνη σκηνή!
Θα κλείσω με ένα στίχο σας, άμα θέλετε να τον σχολιάσετε κιόλας. ‘Παγιδευμένοι μες της πόλης τα τσιμέντα’.
Κώστας: Του Κώστα Τσιανάκα είναι οι στίχοι -ο Κώστας είναι το έκτο μέλος της μπάντας και ας μην το ξέρει, τα μισά τραγούδια αυτός τα έχει γράψει- νομίζω περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο το σύγχρονο ρυθμό ζωής, έχουμε χάσει την επαφή με τη φύση, έχουμε χάσει την επαφή με τους γύρω ανθρώπους.
Νίκος: Ζούμε σε μια πόλη πολιτισμένη και μόνο πολιτισμένα δε ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου