Οι «Ψύλλοι Στ’ άχυρα» είναι μια ελληνόφωνη ροκ μπάντα που δημιουργήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον χειμώνα του 2014.
Ψάχνοντας μέσα στ’ άχυρα καταφέραμε να βρούμε τέσσερις από τους πέντε ψύλλους και κάναμε μια μικρή συζήτηση πέραν της καθημερινής τους ζωής. Οι Ψύλλοι στ’ άχυρα αποτελούνται από τους Ηρακλή Δαΐτση στους στίχους και φωνή, Νίκο Βρύζα και Άρτεμις Παρλαμπά στις κιθάρες, Χάρη Κατόπη στο μπάσο και Σάκη Δρακούλη στα τύμπανα.
Πως ξεκίνησε η μπάντα;
Ηρακλής: Ουσιαστικά πριν αρκετά χρόνια έγραφα ορισμένα κομμάτια και συχνά βρισκόμασταν με το Νίκο, όπου γνωριζόμαστε από παλιά και συζητούσαμε το σενάριο του να στήσουμε μια μπάντα που να ξεφεύγει λίγο απ’ το old school υποκείμενο του ελληνικού ροκ και να προσπαθήσουμε να βάλουμε ορισμένα στοιχεία όπως η παράδοση, ή ο λυρισμός. Χαρακτηριστικό που υπήρχε στη μπάντα πριν ακόμα δημιουργηθεί, είναι ότι ένα περίπου όλοι μας είχαμε ασχοληθεί με το ρεμπέτικο οπότε και στα κομμάτια μας υπάρχουν ορισμένα «περάσματα» από την παλιά ελληνική μουσική.
Γιατί προτιμήθηκε επιλογή της ελληνόφωνης ροκ αντί της αγγλόφωνης; Βλέποντας ότι πλέον η αγγλόφωνη σκηνή είναι πιο επιθυμητή στο κοινό.
Χάρης: Γιατί όχι!
Ηρακλής: Για μένα είναι εντελώς ξεκάθαρο, έκλαιγα και γελούσα στα ελληνικά επομένως θα γράφω και στα ελληνικά.
Οπότε δε σας τρόμαξε ποτέ το θέμα ανταπόκρισης.
Νίκος: Αυτό σίγουρα δε το σκαφτόμασταν ειδικά στην αρχή.
Σάκης: Ούτως η άλλως δεν είμαστε διασκευομπάντα αλλά ούτε και διασκεδομπάντα!
Ηρακλής: Προφανώς δεν ήταν κάτι σκόπιμο αλλά είτε βάζαμε ελληνικό, είτε αγγλικό στίχο το ίδιο θα τον προσέχαμε. Διαφωνώ δηλαδή με τις μπάντες που λένε ότι δε δίνουν σημασία στον στίχο. Καλύτερα κάνε ορχηστρική μουσική.
Μέχρι στιγμής έχετε κυκλοφορήσει ένα demo με πέντε κομμάτια. Υπάρχει στα πλάνα σας η κυκλοφορία ενός ντεμπούτου άλμπουμ;
Χάρης: Ναι, έχουμε ξεκινήσει ήδη τις ηχογραφήσεις με μια δισκογραφική εταιρία, είμαστε φυσικά ακόμα στην αρχή.
Σάκης: Στο δίσκο θα είναι και τα πέντε κομμάτια απ’ το demo, ηχογραφημένα απ την αρχή με νέες ιδέες.
Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, αξίζει μια μπάντα να βγάλει ένα δίσκο; Και πόσο μάλλον σε CD; Λαμβάνοντας υπόψη ότι πλέον κυριαρχεί η ηλεκτρονική μορφή.
Χάρης: Τα κομμάτια μιας μπάντας είναι δημιουργία, σαν ένα παιδί. Είναι κάπως αμαρτία να μην γράψεις αυτά που μοιράζεσαι με τα άλλα άτομα.
Νίκος: Ένας δίσκος είναι σίγουρα διαφορετικός από ένα live. Στον δίσκο έχεις την ευχέρεια να κάνεις κάτι πιο δημιουργικό που ίσως στο live να μη μπορείς να το κάνεις, μπορείς να δώσεις χώρο σε πιο πολλές ιδέες.
Ηρακλής: Ο δίσκος δεν είναι απαραίτητα κάτι εμπορικό αλλά μια ταυτότητα της μπάντας. Προφανώς η ηλεκτρονική μορφή είναι που θα έχει περισσότερη απήχηση πλέον, ωστόσο βρίσκουμε και ένα πιο πνευματικό νόημα στο αντικείμενο. Επιπλέον, μέσω ενός CD, προσπαθούμε να παντρέψουμε τέχνες, δίνοντας και σημασία στο καλλιτεχνικό κομμάτι του εξωφύλλου/εσωφύλλου.
Πως βλέπετε την ελληνόφωνη ροκ σκηνή σήμερα;
Ηρακλής: Νομίζω ότι το κοινό και τα μέσα αναπαραγωγής σπατάλησαν στο παρελθόν υπερβολική αγάπη και ενέργεια αντίστοιχα στις 3-4 μπάντες που ήτανε πιο γνωστές, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον τόσο ενδιαφέρον για τις νέες μπάντες σήμερα.
Νίκος: Μπορεί να υπήρχαν μπάντες απλά ίσως επειδή δεν υπήρχαν οι δομές ώστε το κοινό να τις μάθει, δεν έγιναν γνωστές.
Ίσως και επειδή έχει αλλάξει η στάση των δισκογραφικών…
Νίκος: Όμως δεν είναι οι δισκογραφικές που μπορούν να φτιάξουν και να χαλάσουν μια σκηνή. Οπότε μπορούν να γίνουν συνεργασίες και κοινές δράσεις ούτως ώστε να βοηθήσει τη σκηνή να προχωρήσει μετωπικά, γιατί μόνος δε μπορείς να προχωρήσεις.
Ηρακλής: Να γίνει μια πλαισίωση, μια συλλογικότητα, να πάψει να είναι η ελληνόφωνη ροκ σαν γκέτο.
Από τον Ρένο Γεωργίου
Ψάχνοντας μέσα στ’ άχυρα καταφέραμε να βρούμε τέσσερις από τους πέντε ψύλλους και κάναμε μια μικρή συζήτηση πέραν της καθημερινής τους ζωής. Οι Ψύλλοι στ’ άχυρα αποτελούνται από τους Ηρακλή Δαΐτση στους στίχους και φωνή, Νίκο Βρύζα και Άρτεμις Παρλαμπά στις κιθάρες, Χάρη Κατόπη στο μπάσο και Σάκη Δρακούλη στα τύμπανα.
Πως ξεκίνησε η μπάντα;
Ηρακλής: Ουσιαστικά πριν αρκετά χρόνια έγραφα ορισμένα κομμάτια και συχνά βρισκόμασταν με το Νίκο, όπου γνωριζόμαστε από παλιά και συζητούσαμε το σενάριο του να στήσουμε μια μπάντα που να ξεφεύγει λίγο απ’ το old school υποκείμενο του ελληνικού ροκ και να προσπαθήσουμε να βάλουμε ορισμένα στοιχεία όπως η παράδοση, ή ο λυρισμός. Χαρακτηριστικό που υπήρχε στη μπάντα πριν ακόμα δημιουργηθεί, είναι ότι ένα περίπου όλοι μας είχαμε ασχοληθεί με το ρεμπέτικο οπότε και στα κομμάτια μας υπάρχουν ορισμένα «περάσματα» από την παλιά ελληνική μουσική.
Γιατί προτιμήθηκε επιλογή της ελληνόφωνης ροκ αντί της αγγλόφωνης; Βλέποντας ότι πλέον η αγγλόφωνη σκηνή είναι πιο επιθυμητή στο κοινό.
Χάρης: Γιατί όχι!
Ηρακλής: Για μένα είναι εντελώς ξεκάθαρο, έκλαιγα και γελούσα στα ελληνικά επομένως θα γράφω και στα ελληνικά.
Οπότε δε σας τρόμαξε ποτέ το θέμα ανταπόκρισης.
Νίκος: Αυτό σίγουρα δε το σκαφτόμασταν ειδικά στην αρχή.
Σάκης: Ούτως η άλλως δεν είμαστε διασκευομπάντα αλλά ούτε και διασκεδομπάντα!
Ηρακλής: Προφανώς δεν ήταν κάτι σκόπιμο αλλά είτε βάζαμε ελληνικό, είτε αγγλικό στίχο το ίδιο θα τον προσέχαμε. Διαφωνώ δηλαδή με τις μπάντες που λένε ότι δε δίνουν σημασία στον στίχο. Καλύτερα κάνε ορχηστρική μουσική.
Μέχρι στιγμής έχετε κυκλοφορήσει ένα demo με πέντε κομμάτια. Υπάρχει στα πλάνα σας η κυκλοφορία ενός ντεμπούτου άλμπουμ;
Χάρης: Ναι, έχουμε ξεκινήσει ήδη τις ηχογραφήσεις με μια δισκογραφική εταιρία, είμαστε φυσικά ακόμα στην αρχή.
Σάκης: Στο δίσκο θα είναι και τα πέντε κομμάτια απ’ το demo, ηχογραφημένα απ την αρχή με νέες ιδέες.
Σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης, αξίζει μια μπάντα να βγάλει ένα δίσκο; Και πόσο μάλλον σε CD; Λαμβάνοντας υπόψη ότι πλέον κυριαρχεί η ηλεκτρονική μορφή.
Χάρης: Τα κομμάτια μιας μπάντας είναι δημιουργία, σαν ένα παιδί. Είναι κάπως αμαρτία να μην γράψεις αυτά που μοιράζεσαι με τα άλλα άτομα.
Νίκος: Ένας δίσκος είναι σίγουρα διαφορετικός από ένα live. Στον δίσκο έχεις την ευχέρεια να κάνεις κάτι πιο δημιουργικό που ίσως στο live να μη μπορείς να το κάνεις, μπορείς να δώσεις χώρο σε πιο πολλές ιδέες.
Ηρακλής: Ο δίσκος δεν είναι απαραίτητα κάτι εμπορικό αλλά μια ταυτότητα της μπάντας. Προφανώς η ηλεκτρονική μορφή είναι που θα έχει περισσότερη απήχηση πλέον, ωστόσο βρίσκουμε και ένα πιο πνευματικό νόημα στο αντικείμενο. Επιπλέον, μέσω ενός CD, προσπαθούμε να παντρέψουμε τέχνες, δίνοντας και σημασία στο καλλιτεχνικό κομμάτι του εξωφύλλου/εσωφύλλου.
Πως βλέπετε την ελληνόφωνη ροκ σκηνή σήμερα;
Ηρακλής: Νομίζω ότι το κοινό και τα μέσα αναπαραγωγής σπατάλησαν στο παρελθόν υπερβολική αγάπη και ενέργεια αντίστοιχα στις 3-4 μπάντες που ήτανε πιο γνωστές, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον τόσο ενδιαφέρον για τις νέες μπάντες σήμερα.
Νίκος: Μπορεί να υπήρχαν μπάντες απλά ίσως επειδή δεν υπήρχαν οι δομές ώστε το κοινό να τις μάθει, δεν έγιναν γνωστές.
Ίσως και επειδή έχει αλλάξει η στάση των δισκογραφικών…
Νίκος: Όμως δεν είναι οι δισκογραφικές που μπορούν να φτιάξουν και να χαλάσουν μια σκηνή. Οπότε μπορούν να γίνουν συνεργασίες και κοινές δράσεις ούτως ώστε να βοηθήσει τη σκηνή να προχωρήσει μετωπικά, γιατί μόνος δε μπορείς να προχωρήσεις.
Ηρακλής: Να γίνει μια πλαισίωση, μια συλλογικότητα, να πάψει να είναι η ελληνόφωνη ροκ σαν γκέτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου